تاریخچه شمشیر سامورایی | کاتانای افسانه ای ژاپن

اولین استفاده از واژه کاتانا برای توصیف شمشیر در اوایل دوره کاماکورا (1185-1333) اتفاق افتاد، اما تاریخ واقعی ساخت سلاح های تیغه دار در ژاپن به بیش از بیست قرن بازمی گردد. کاتانای باستانی در ابتدا برای برش طراحی شده بود، در ابتدا شمشیرهای ژاپنی از نوع ساده شمشیرهای چینی بودند که تیغه های آهنی تک لبه و دو لبه بودند. اولین شمشیرهای اصلی ژاپنی که پیشرو کاتانای “مدرن” در نظر گرفته می شوند در اوایل دوره هیان (حدود سال 700 میلادی) ظاهر شدند. کاتانا عمدتاً توسط سامورایی ها، اشراف نظامی فئودال ژاپن (1185-1600) تا دوره ادو (1603-1868) استفاده می شد. محبوبیت فزاینده کاتانا در بین سامورایی ها به دلیل تغییر ماهیت جنگ های نزدیک به وجود آمد. کشیدن سریعتر این شمشیر برای نبردهایی مناسب بود که پیروزی به شدت به زمان پاسخ سریع بستگی داشت. سایا یک غلاف یا غلاف سنتی کاتانا است. این پوشش تیغه است که هم ایمنی حمل کننده و هم از تیغه محافظت می کند. سایا معمولاً از چوب سبک لاکی ساخته می‌شود و اغلب با رنگ‌های منطبق، پوشش‌های خاص یا تصاویر نقاشی شده با دست تزئین می‌شود. کاتانا از طریق یک ارسی کمربند مانند (ابی) با لبه تیز رو به بالا ساییده می شد. در حالت این ایده‌آل، سامورایی‌ها می‌توانستند شمشیر خود را سریع بکشند و دشمن را در یک حرکت کوتاه از پا در بیاورند. با پایان دوره ادو و آغاز دوره میجی، ژاپن روند سریع صنعتی شدن و غربی شدن را آغاز کرد. در سال 1876، با آغاز تمدن در کشور، تغییر قابل توجهی رخ داد و مقامات را بر آن داشت تا فرمانی را صادر کنند که در آن جنگجویان و شهروندان ژاپنی از حمل شمشیر منع شوند. این نشان دهنده پایان نقش برجسته کاتانا در زندگی روزمره ژاپنی بود، همزمان با فرمان Haitōrei (ممنوعیت شمشیر) در سال 1876، که حمل شمشیر را فقط به پلیس و پرسنل نظامی محدود می کرد. اجرای این فرمان منجر به تعطیلی بسیاری از مشاغل شمشیرسازی شد، و شمشیرسازی کاتانا را تا سال 1906 تا آستانه انقراض پیش برد. در این دوره حساس، دو شمشیرساز ارجمند ژاپن به نام های هیرو ایتو و هاراگوچی شمشیرسازان خاندان سلطنتی منصوب شدند و نقشی حیاتی در حفظ و نگهداری تاریخ شمشیر کاتانا داشتند. شمشیرسازان ژاپنی این میراث فرهنگی را به نسل های بعدی منتقل کردند تا به امروز.